Автори и дела 7

Опис

ДРВОШАНОВ, Д-Р ВАСИЛ (13.7.1951, Моноспитово-Струмичко) е критичар, лингвист и поет.
Автор е на книгите лингвистичка и книжевна критика: Автори и дела, I (2001), Творештвото на Стојан Ристески (2002), Жени-творци во лингвистиката (2008), Лингвистичките дела на Олга Иванова (2010), Книжевни написи (2014), Автори и дела, II (2015), Автори и дела, III (2016), Автори и дела, IV (2017), Автори и дела, V (2018), Автори и дела, VI (2019) и Дијалектолошки анализи (2021).
Васил Дрвошанов е aвтор и на делата: „Фолклорни дијалектни текстови од Кајларско“ (1992), Кајларскиот говор (1993), Ономастикон – речник на лични имиња. Прво издание (1994), Ономастикон – речник на лични имиња. Второ издание (1995), Дијалектолошки студии (2001), Анатомската лексика за човекот во македонските говори (2005), Сведоци на времето (2010), Кон роднинската терминологија на горанскиот говор (2013), Македонистички студии за Егејот (2014), Спевот Јаска на Методија Ст. Тошевски (2016) и Јазичен мозаик (2020).
Ги приредил монографиите: Круме Кепески. Прилепскиот говор (1993) и Воислав Илиќ. Битолскиот говор (2020).
Коавтор е на трудовите: Толковен речник на македонскиот јазик, I (2003), Македонски дијалектен атлас : пролегомена (2008), Правопис на македонскиот јазик (2015) и Правопис на македонскиот јазик. Второ издание (2017).
Има објавено 400 трудови, а со реферати учествувал на 80 домашни и меѓународни научни конгреси, конференции и собири.
Ги има објавено и поетските збирки: Ронки (1986), Мониста (1995), Постапалка (1998), Дожд (2001), Pâine şi apă (2003, избор поезија во препев на романски јазик), Рој (2008), Shiu (2012, препев на збирката Дожд на албански јазик), Јава и сон (2015, избор поезија), Семе (2016) и Гласје (2021).
Дрвошанов бил директор на Институтот, заменик-министер за наука, прв продекан на Педагошкиот факултет и др.
Добитник е на Наградата „13 Ноември“ (1993), на Плакета од Институтот за македонски јазик „Крсте Мисирков“ (2003), на Наградата „Гоце Делчев“ (2015) и на Годишната награда „Ѓорче Петров 2021“.